ترس دلم

اینجا کسی شعر آدمک را نمی داند .

کسی آواز عروسک ( من )  را نمی خواند .

اینجا التهاب آخر است .

انهدام یک نگاه .

اینجا تلاطم بودن ها و نبودن ها

کار هر روز و شب است .

مردمی در راه

سر  می برند و پر می کنند

مرغکان دلشان را

که مبادا

بپرد زیر بال آسمان و آفتاب و خدا .

اینجا کسی مشق باران را نمی داند

و  التماس  زمین را هیچ نمی خواند .

بیچاره دلم

مرغکی در انتظار التهاب

 که شب و روز می نشیند

به کدامین موج خطا

روز و شبش تار شود

و اینجا کسی

دست ترس دلم را نمی گیرد

* سیمین *