خیابان دودی

کمی دلهره جا مانده شاید   

در این قهوه خانه های تلخ

زیر قلیان های پر دود و  

عبور زمزمه های تو خالی   

و آشوب می دوَد  

زیر پوست مردم شهری که  

از دود ماشین گریزانند و  

در دود قلیان غلت می خورند  

و یک سیلی ترش  

جا خوش کرده  

روی صورت کودکان خیابان ، 

چه جایش گودال تاریکیست   

و حنجره شهر را می سوزاند   .

گویا خدا را هم نمی توان دید  

در این دود و دم بی وصف

* سیمین *