نوبرانه عید

آسمان را قاب گرفته ام  

و لبخندی که  

تو از ته دل به پنجره ، عیدی خواهی داد   

به صدای جیرجیر درب چوبی

گره می زنم  

و خواب دیشب شاپرک را برای تو  

تا صبح تعبیر می کنم   .  

انگار میهمان داریم  

صدای شکوفه خاتون های بهار  

گوش غصه هایم را کر کرده  

و از رقص ماهی های تنگ های دایره ای  

یک عکس برای  

چشم هایم می گیرم  .  

وای از اتوبوس آخر جا مانده ام  

حالا با پای پیاده  

همه سبزه های باغچه های خیابان را  

زیر رد پایم قایم می کنم و  

با خودم پای سفره هفت سین می برم    

* سیمین *