تابلوی راهنمایی عشق بازی

در جاده عشوه گری های من

تابلویی نصب نیست

و هیچ کسی

بین خطوط خواهش های من نمی راند 

مردم قانون شکن شده اند

و همه توقف ممنوع ها را ایستادند

و سرکی به قلب من کشیدند .

کمی پایین تر از کوچه تنهایی دلم

پر شده از گربه های ولگردی که

شعر های مرا بو نکرده

به چشم غذای امروزشان فرض میکنند . 

اتوبانی نبود آن روز ها که من عاشق شده بودم 

امروز همه راه های عاشقی کردن

پر است از پل ، از اتوبان های طویل .

چه سخت شده برای این دخترکان و پسرکان

تا خروجی اول باید

درد انزجار را متحمل شوند

و اگر هم عاشق شدند

انتهای اتوبان بهشت زهراست .

نمیدانم

سر کدام کوچه بود

تابلویی دیدم

با همه تابلو ها فرق میکرد 

!!!

عشق بازی ممنوع

اما چرا ؟

ده سال پیش 

این جاده لغزنده نبود 

این اواخر

دوربین هایی هستند

در جاده های عاشقی کردن

که از سرعت التهاب دل بالاتر بروی

نوری چشمت را می آزارد

آن روز ها اینها نبود

در جاده عاشقی کردن های من 

دیگر سر هر کوچه عبور دلداده ای

مردی خشمگین

کاغذی به دستت میدهد

تا بیش از حد زمان دیوانگی ، دیوانگی نکنی

چه خوب که آن روز ها

این مرد هم نبود

راستی دخترک

پشت پیچ اول

تند نپیچی

تازه اول راه است

نپیچیده

چپ نکنی

هنوز پیچ های زیادی هست

آنجا هم تابلویی نصب شده

دیوانگی کن

اما با سرعت مجاز

مردی با لباس آبی و سفید 

دستت را رو خواهد کرد

راستی پسرک

تو هم بیهوده خرابی احساست را بهانه نکن

ماشین قرمزی

دلت را به پارکینگ دل های از رده خارج خواهد برد

آرام عبور کن

عاشق شدی

با عشق راهی میشوی

.

.

.

.

.

.

* سیمین - فانی *