طنین عمر

کمی خواستن های مرا باور کن

و به تار های سپید موهایت

مرا و التماس هایم را بیاویز 

شاید اگر به عمر تو رسیده بودم

هیچگاه خواستنم رنگ امروز نبود

شاید اگر از فرط گذشت زمان

سپید شده بود تار های زلفم 

امروز بی تابی رسوایم نمی کرد

کمی دلدادگیم را بنوشان به صبوری کردن هایت 

دلم بی تاب تر از هر صبح بود

دور بود

آرام گریختم از دور بودن ها

آمدم

به تو رسیدم

ولی باور هایت

تحیر های بی انتهایی

نثار انتظار من کردند

و باز باورم سر خم کرد و

تو باز مرا ننوشیده 

رها کردی به امان خدا

 یادم رفت

خدا ؟؟؟؟؟

خدای تو رنگ خدای من نیست گویا

دست تو مثل من به آسمان نمیرود 

در بی قراری های دلت

نیایش های تو رنگ دگری دارد 

کمی نگاه کودکانه ام را

به حضور متعالی دلت بنوشان 

صبور میشوم

اوج میگیرم

و با تو راهی میشوم

تنها کمی با من بمان

راهی نشو

پیچک زلف هایم را باز کنی

من هم مانند تو

آواز طنین زدگی عمر و سال میشوم 

صبوری کن

باورم را باور کن

نوشم کن

نوش جانت میشوم

باور کن 

*سیمین - فانی *