درد مزمن دلتنگی هایم

چند شبی بود پای گریه هام ورم کرده بود

                             پاشویه و دلشویه و دستمال دلداری هم کارساز نبود

        صبح نفرین خواب زدگی های دیشب

شب ناسزای بی بهانگی های روز

               دست به دفترچه تامین اجتماعی قلبم که بردم دردش گرفت

آی دکتر به دادم برس

                                پای دلم ورم کرده

دو قدم راه نرفته زدند شسکتند پای دلم را

                        زیر دست های بی جان پشیمانی

چه عصای زشتی گذاشتند

دکتر جان نمیشود سر پا نشود این ندامت من ؟

             شاید اگر بمیرد و یکی دیگر مصنوعیش را بکاریم بهتر باشد

دیشب باز هم تب داشت صورت شعر های خسته ام

     هیچکسی بیدار نمیشد از سوز خواندن های آواز شعر هایم

ببخشید میشود کمی با دلنوشته هایم تنها باشم ؟

*سیمین - فانی *