خیلی ها مثل من 

دست از شعر گفتن کشیده اند  

                   گویا به بن بست بدی خورده اند  

               به دود سیگار رسیده اند   

خیلی ها مثل من  

                   به این و آن نگاه می کنند و بس  

چیزی نمی سرایند و  

می گویند  

                     همین است که هست  

آخرش چه ؟  

بهانه که نباشد  

 شب همان شب بی ستاره 

 و

به خواب رفتن تنها راه چاره .   

حالا اگر خواستی بی تاب شوی   

            دنبال راهی گشتی تا که بی خواب شوی  

                            دفتر دیروز و دیروز تر ها را مرور کن  

            لحظه های رخوت و سستی ات را پر از شور و سرور  کن   

باور کن آن روز های دیوانگیت را  

             بی پناه و راه ماندن و بیچارگیت را  

              باز هم آخر یک نفس تازه کردن  

                       می مانی  

که بدزدد خواب تو را  

                یا که آن شعر های ناب تو را   

* سیمین *