زندگی آن حجم نامتعالی از
افکار به سموم نشسته امان نیست
که باورش به تلخی خوردن آن فنجان قهوه
از ته مانده های بی سرو سامانی مان باشد .
زندگی یک عرض ناپیموده از
راه هرگز ندیده است
که فوران سخت احساس در آن جاریست .
* سیمین *