تمام مرز های نبودنم

در نگاهت  پر شده است

و همان آب باریکۀ

عاشقی کردنم را هم قطع کرده ای

همه پلک زدن شعر هایم  کور است

و همه در انتظار یک واژه ماندن را هم

از من دزدیدی

و من در تقلای

با تو ماندن

بیهوده خود را طعمه فردا می کنم

هیچ کور سویی هم نیست

و هیچ انزجاری بدتر از

ربوده شدن

احساس من با تو نمی شود 

*سیمین*

20/10/88