خودم را حذف کرده ام به قرینه لفظی و آرایه های عاشقی کردن را به ایهام یک اسم بخشیدم
چه اغراق بزرگی بود باور عاشق شدنم
و چه کنایه ای شد عبور بی تامل تو آنقدر روی اشعار روز رفتنت گشتم تا که مَثَل شدم برای شعر های تو
هیچ ایهامی ندارد اشک من و هیچ مجازی به دادِ اشک و رفتن تو پیدا نمی شود
حالا دیگر من تناسبی خالی هستم با یک واژه ساده و آن یک خاطره بیش نیست
و من مبالغه نخواهم کرد دیگر
*سیمین *
15/10/88
|