آیا کسی هست از آن سر شهر از تو برای من خبری بیاورد ؟

و یا حتی نیم خبری از من برای تو ؟

                                 کاش پشت آن شیب کوچه پر شیب می ماندم

                  کاش پشت فواره های خواهش

        همه حرف های نیمه جویده ام را تا انتها می گفتم

آیا دست نوشته های

                                                                     پر خاک و مکدرم هنوز پیش تو مانده ؟

                 یا که حتی دست نوشته های

                              آن روز های عاشقی کردن های تو پیش من ؟

         کاش پله ها را دو تا یکی نمی پریدم

به عشق رسیدن به نگاه تو

          کاش آرام تر کوچۀ آبشاری احساست را پیموده بودم

                   امروز هیچ آفتابی به نگاه من نمی رسید

                                   چشم هایم چه بی سبب می پرد

به هر سویی که خودش دلش می خواهد

          و من در اعماق یک التماس بیهوده

غوطه میخورم با انکار شدن های خودم

               تو که صدایت را از من دریغ میکنی

         جانم طاقت ماندن ندارد

                   تو که نگاهت را از من می دزدی

              چشم هایم توان دیدن ندارد

و تو که ..........

گذشته از همه این حرف ها 

کار از مدارا با چشم های تو گذشته

          تو در یک سکه دو رو

                     هیچ روی ماندن را نمی بینی

         و از من می گریزی

من در انتهای کوچه مه غلیظی میبینم

             که خواندنم را سخت دشوار میکند

و من در تو

                نگاهی از تردید میبینم

که بودنم را سخت دشوار تر میکند

و تو از من

       به هیچ رسیدی و

من از تو به کوچه های  احساس

*سیمین*

۱۶/۱۰/۸۸