نوشم کنید

در آن سر شهر

اما نه در شهر من نیست

مردی شعر هایم را به دوش می کشد

و تمام شب را با واژه های شعر های من

هم صدا می شود .

در یک نقطه از شهر خودمان

زنی

روزی چندین بار

واژه هایم را آب می کشد

و به بند تنهایی خویش

زیر آفتاب

 می بندد

امشب

من از روح یک پریشانی

آوازی تازه ساخته ام

و در آن شعر

دود سیگار مردی

به رقص می کشاند

بودنم را

و اشک دخترکی

به ایمان من

شک می کند

چه خیانتی کرده ام به باران

چه خیانتی کرده ای به امروز

و چه خیانتی کرده اند به من و تو

و من پر شده ام

از صد ها فنجان شکسته احساس

و کسی نیست نوشم کند

* سیمین *