آرایه های دوست داشتن

خودم را حذف کرده ام به قرینه لفظی

و آرایه های عاشقی کردن را 

به ایهام یک اسم بخشیدم

چه اغراق بزرگی بود

باور عاشق شدنم 

و چه کنایه ای شد عبور بی تامل تو

آنقدر روی  اشعار روز رفتنت گشتم

تا که مَثَل شدم برای شعر های تو

هیچ ایهامی ندارد اشک من

و هیچ مجازی به دادِ

اشک و رفتن تو پیدا نمی شود 

حالا دیگر من تناسبی خالی هستم با یک واژه ساده

و آن یک خاطره بیش نیست

و من مبالغه نخواهم کرد دیگر

*سیمین *

15/10/88