وقت ماندن نیست باید رفت

مگر احساس چه رنگی دارد ؟

مگر اینجا چه شوری دارد ؟

مگر آنجا چه دردی دارد ؟

احساس دلم بی رنگ است

شور دلم بی حال است

و دردی هست اینجا

که به گمانم گویند

فراموشی

که خود را در خود

که دیروز را

و امروز را

و هر چه که بود را

فراموش خواهی کرد

و تو میشوی و

یک مشت خاطره ها

و صدایی که دیگر

هیچ نخواهد  آمد به گوش

نزدیک تر از جان به گوشت دیگر

و نگاهی که نخواهد شد با تو عجین

مگر آنجا چه خبر بود؟

مگر اینجا چه کسی بود ؟

مگر احساس چه رنگی داشت ؟

از آنجا خبری هیچ نمیدانم باز

ولی اینجا شوره زاریست بی طاقت آب

اینجا که کسی نیست

ولی آنجا دلی هست بی قرار و بی تاب

و آنجا احساسی رنگ جنون دارد و بس تنگ است

وقت ماندن نیست

باید رفت

وقت گفتن نیست

باید شنید

وقت از خود ساختن و بافتن نیست

باید گریخت 

*سیمین *